Naar de tandarts
De gezondheidszorg op Haïti is helaas niet voor iedereen toegankelijk. Toen ik Peterson, een van “mijn jongens” ruim een week geleden zag, had hij een opgezwollen wang. Ik vroeg wat er aan de hand was. “Niets bijzonders zei hij. Het gaat wel weer over.” Maar die wang ging niet over.
Het wordt erger en erger en hij vergaat van de pijn. En dus gaan wij op zoek naar een tandarts. Het is even na 12:00 uur en de eerste de beste tandarts die wij vinden bij hem in de buurt, is gesloten. Of we de volgende ochtend om 07:00 uur niet terug kunnen komen vraagt de assistent. Maar zijn pijn is zo hevig, dat we liever op zoek gaan naar een andere tandarts. De tweede praktijk, een privékliniek, staat in een betere buurt van de stad, maar daar worden we (vooral Peterson) zeer onvriendelijk ontvangen. Ze kunnen hem niet helpen omdat hij geen ‘identiteitskaart’ heeft. Een goede vriend vertelt mij echter dat de echte reden is dat ze geen straatkinderen willen helpen.
We besluiten om dan maar naar downtown Port-au-Prince te gaan, naar een openbare kliniek. We komen uit bij een tandarts-chirurg. Een aardige Haïtiaanse man die zijn specialisatie in Argentinië heeft gedaan. Je kunt namelijk op Haïti wel medicijnen studeren, maar voor specialisaties gaat men naar het buitenland. Eerst wordt er een scan van zijn mond gemaakt. Daaruit blijkt dat Peterson een wortelkanaalbehandeling nodig heeft en ontstekingsremmende medicijnen. Totale kosten: 2.800 gourdes (iets meer dan 50 euro).
Voor Nederlandse begrippen valt dit reuze mee, maar op Haïti is dit veel geld. Daarom laten veel Haïtianen hun tanden en kiezen trekken om snel en goedkoop van de pijn af te zijn. Gelukkig is dit voor Peterson nu nog niet nodig. Hij is nog jong en heeft een prachtig gebit. De tandarts zegt dat hij over een week weer kan lachen.
Gelukkig, laat hem inderdaad dat mooie gebit houden :-)!